Zanim trafisz do warsztatu

a podwozie ramowe oraz karoserię nieniosącą na nim osadzoną (np. samochody ciężarowe). Stosowanie nadwozi samonośnych spowodowało bardzo znaczny spadek masy pojazdów oraz ich wytrzymałości zderzeniowej. Pośrednią konstrukcją je

Zanim trafisz do warsztatu

Nadwozie samonośne

Nadwozie samonośne (z fr. monocoque) ? rodzaj nadwozia, gdzie elementem nośnym jest samo pudło będące belką nośną, dzięki czemu wyeliminowano podział na podwozie ramowe oraz karoserię nieniosącą na nim osadzoną (np. samochody ciężarowe).

Stosowanie nadwozi samonośnych spowodowało bardzo znaczny spadek masy pojazdów oraz ich wytrzymałości zderzeniowej. Pośrednią konstrukcją jest nadwozie półniosące, gdzie karoseria jest przykręcana na sztywno do lekkiej ramy.
Budowa

Nadwozie samonośne składa się z:

płyty podłogowej (w samochodach osobowych i autobusach niskopodłogowych)
kratownicy (w autobusach dalekobieżnych) lub ostoi (w konstrukcjach kolejowych)
struktury nośnej nadwozia (słupki boczne, wzmocnienia dachowe itp.)

Zastosowanie

Nadwozie samonośne najczęściej jest stosowane w konstrukcjach pojazdów. Pierwszym samochodem z nadwoziem samonośnym była Lancia Lambda, następnie powstały nadwozia trolejbusowe Vetra, furgonów Chenard&Walcker i autobusowe, gdzie pierwszy był w 1942 r. Chausson, którego nadwozie było także stosowane jako trolejbusowe.

Pierwsze polskie konstrukcje samonośne pochodzą z lat pięćdziesiątych XX wieku i są to: Mikrus MR-300 w zakresie samochodów osobowych, i San H01 w dziedzinie autobusów, jednak oba pojazdy nie odegrały znaczącej roli w polskiej motoryzacji.

Rozwój nadwozi samonośnych doprowadził m.in. do powstania autobusów i tramwajów niskopodłogowych.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nadwozie_samono%C5%9Bne


Mechaniczny układ hamulcowy

Mechaniczny układ hamulcowy

W lekkich przyczepach czasem stosuje się hamulec najazdowy wytwarzający siłę hamowania na koła przyczepy, gdy przyczepa naciska na uchwyt hamulca, co ma miejsce, gdy samochód zwalnia.
Włącznik światła stop

Włącznik światła STOP może być zrealizowany na dwa sposoby:

Czujnik ciśnienia w układzie hydraulicznym zwierający styki, gdy ciśnienie wzrośnie.
Wyłącznik krańcowy na pedale hamulca.


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_hamulcowy_samochodu


Aby rozrusznik spełniał swe zadania

Rozrusznik ? urządzenie do uruchamiania silnika spalinowego. Najczęściej stosowanymi są rozruszniki elektryczne, choć spotyka się też pneumatyczne, jak i małe silniki spalinowe.

Rozrusznik elektryczny to silnik prądu stałego, który służy do obracania wału korbowego silnika i nadawania mu odpowiedniej prędkości obrotowej, przy której silnik może rozpocząć samodzielną pracę.

Rozrusznik elektryczny silnika spalinowego jest odbiornikiem pobierającym najwięcej energii elektrycznej z akumulatora, lecz tylko w krótkich okresach podczas uruchamiania silnika. Pobór prądu w chwili uruchamiania silnika w samochodach osobowych wynosi 200-600 A. W zależności od rodzaju pojazdu moc rozrusznika wynosi 0,4-10 kW.

Aby rozrusznik spełniał swe zadania, musi pokonać opory, na które składają się:

sprężanie czynnika roboczego w cylindrach,
zasysanie mieszanki paliwowej (lub powietrza),
tarcie tłoków o powierzchnie cylindrów,
tarcie w łożyskach wału silnika,
opory związane z pracą mechanizmów pomocniczych.

Na czas rozruchu wirnik rozrusznika zostaje sprzęgnięty z kołem zamachowym silnika za pomocą przekładni zębatej. Rozrusznik powinien zapewnić minimalną prędkość obrotową silnika, przy której może on rozpocząć samodzielną pracę. Prędkość rozruchowa silnika wynosi 40-100 obr/min w przypadku czterosuwowych silników z zapłonem iskrowym, a 100-200 obr/min w silnikach z zapłonem samoczynnym.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozrusznik_silnika_spalinowego